To έπος της Ιλιάδας του Ομήρου στοιχειώνει τον Δυτικό πολιτισμό πάνω από δυόμιση πλέον χιλιετίες. Όταν οι ρήτορες και η λαμπρότητα των Αθηνών του 5ου αιώνα π.Χ ήδη μόλις μία γενεά μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο αποτελούσε μία νοσταλγική ανάμνηση η εικόνα του Αρειμάνιου πάνοπλου Αχιλλέα να κυριαρχεί επί των αντιπάλων του παρέμενε ακόμη ακλόνητη στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως το αρχέτυπο του πολεμοχαρούς Αχιλλέα θα βρει τελικά την ιδανική του ενσάρκωση στο θνητό πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε μία εποχή προφανώς απομακρυσμένη από την Ηρωϊκή εποχή των Ελλήνων. Με την σειρά του ο Μέγας Αλέξανδρος, ως ιστορικός πλέον Αχιλλέας με σάρκα και οστά, θα καταστεί το υπόδειγμα άσκησης αρετής και έμπνευσης για μια σειρά από πολιτικούς και στρατιωτικούς άνδρες που ξεκινά με τους Διαδόχους, συνεχίζει με τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες για να καταλήξει προσωρινά σε μεγάλους άνδρες του πρόσφατου Ευρωπαϊκού και μη παρελθόντος.
όλες οι πανοπλίεςΟ αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός ταυτίστηκε ιστορικά με την ηρωική εποχή της Ανθρωπότητας. Κανένας άλλος λαός στην αρχαιότητα δεν επέδειξε τόσο έντονη και αδιάκοπτη στρατιωτική δραστηριότητα όσο οι αρχαίοι Έλληνες. Το πρότυπο του εξιδανικευμένου ηρωικού βίου αλλά και θανάτου σημάδεψαν βαθιά κάθε πτυχή της κοινωνίας και των θεσμών της επηρεάζοντας τις ανθρώπινες κοινωνίες μέχρι και τις μέρες μας. Πουθενά αλλού δεν αποκρυσταλλώνεται τόσο καθαρά το αγωνιστικό και πολεμικό πνεύμα των Ελλήνων από τα έπη του Ομήρου. Το έπος της Ιλιάδας αποτελεί έναν μακροσκελή ύμνο στις πολεμικές αξίες της Μυκηναϊκής κοινωνίας. Ατρόμητοι πολέμαρχοι, θνητοί και ημίθεοι ζωσμένοι με χάλκινους και μπρούτζινους θώρακες (χαλκοχίτωνες, χαλκεοθώρηκες) πολεμούν με λύσσα για την τελική επικράτηση και την αιώνια, αθάνατη δόξα. Μονάχα η περιγραφή της νέας πανοπλίας του Αχιλλέα καταλαμβάνει 140 στίχους (Ιλιάδα Σ,478-617) – φτιαγμένη μάλιστα απευθείας από τα χέρια του Ηφαίστου δεν μπορεί παρά να έχει θεϊκές/υπερφυσικές ιδιότητες.
όλες οι πανοπλίεςΟι πανοπλίες των Βυζαντινών είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό και αυτό διότι δεν υπάρχουν αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα ικανά για να επιτρέψουν μία εύκολη και άμεση ανακατασκευή της αρχικής μορφής τους. Παρόλα αυτά, εύκολα κάποιος μπορεί να τις θαυμάσει στις αγιογραφίες των Ορθόδοξων Εκκλησιών καθώς και σε άλλες μορφές θρησκευτικής τέχνης, π.χ. ανάγλυφα, είδη διακόσμησης κλπ. Όπως συνέβη και στην περίπτωση των Μοναρχών των Ελληνιστικών βασιλείων , οι Αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής και εν συνεχεία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μπορούσαν να περάσουν στην σφαίρα της θεοποίησης / αγιοποίησης / θρύλου μονάχα μέσω ένοπλων συγκρούσεων και νικηφόρων αγώνων. Η αθανασία τους έπρεπε να κερδηθεί επάξια διαμέσου πετυχημένων εκστρατειών. Η μεταφυσική αυτή εκφράστηκε ήδη στην τέχνη των Ελληνιστικών χρόνων με την κοσμική και θρησκευτική απεικόνιση αρματωμένων Βασιλέων γεγονός που συνεχίστηκε σχεδόν απαράλλαχτα και στην Ρωμαϊκή και στην Βυζαντινή περίοδο.
όλες οι πανοπλίεςΠολύ συχνά προκύπτει το ερώτημα για το κατά πόσο η επιλογή ενός ολομεταλλικού θώρακα (αρθρωτού ή μη) κρίνεται καταλληλότερη σε σύγκριση με έναν οργανικό θώρακα (σύνθετου ή μη) και δευτερευόντως, ποιος από τους δύο αυτούς τρόπους θωράκισης ήταν πιο προσφιλής στους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τον 15o μέχρι τον 5ο π.Χ αιώνα.