Ευμεγέθης σαυρωτήρας Αρχαϊκής περιόδου κατασκευασμένος από χυτό μπρούτζο. Η μορφή του είναι αυτή του Οβελίσκου με τέσσερις πλευρές που στενεύουν όσο πλησιάζουν στην αιχμή. Το μήκος του είναι σαράντα πόντους μαζί με την βάση του που προσαρμόζεται σε ξύλινο κοντάρι. Ένας σαυρωτήρας αυτής της κατασκευής είναι ικανός να διατρήσει πολλά είδη θωράκων.
Η έννοια του χρόνου στην Εβραϊκή σκέψη, αν και απροσδιόριστο μέγεθος (Έζρας 10,13: «ο χρόνος είναι βροχή»), χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη δυναμική η οποία κατά κοινή ομολογία εξέλειπε από τον Εθνικό κόσμο.
Πολύ συχνά προκύπτει το ερώτημα για το κατά πόσο η επιλογή ενός ολομεταλλικού θώρακα (αρθρωτού ή μη) κρίνεται καταλληλότερη σε σύγκριση με έναν οργανικό θώρακα (σύνθετου ή μη) και δευτερευόντως, ποιος από τους δύο αυτούς τρόπους θωράκισης ήταν πιο προσφιλής στους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τον 15o μέχρι τον 5ο π.Χ αιώνα.
Οι κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές δομές και απαγορεύσεις της Αρχαιότητας και των μέσων χρόνων δεν άφηναν περιθώρια για την αυτόνομη ανάπτυξη της στατιστικής επιστήμης και την εφαρμογή της στον δημογραφικό τομέα.