Ζευγάρι μυωδών μπρούτζινων περικνημίδων

Ένα ζεύγος ετεροζυγοτών περικνημίδων με γερμένα αντικριστά μέτωπα του δευτέρου μισού του 5ου π.Χ αιώνα. Οι περικνημίδες έχουν κατασκευαστεί από φύλλα μπρούτζου μετά από διαδικασία θερμής σφυρηλάτησης με παραδοσιακές μεθόδους μορφώσεως ( με την βοήθεια ξύλινων τυμπάνων, αμονιών και σφυριών). Αντιγράφουν τις βασικές ανατομικές γραμμές της ανθρώπινης κνήμης προσθέτοντας επιπλέον μία υπερεαλιστική προοπτική που αψηφά τους φυσικούς περιορισμούς της σάρκας. Το στιλιζάρισμα δίνει την εντύπωση ενός υπερτροφικού ποδιού γεμάτο μύες, εγκλωβισμένα φορτία συσσωρευμένης δύναμης, έτοιμο να απελευθερώσει τεράστια ποσά κινητικής ενέργειας που θα εκτινάξουν το σώμα με εκρηκτική ορμή προς τα εμπρός ( ανάγλυφη επιγονατίδα, τοξοειδής μακρός και βραχύς περονιαίος μύς με δίδυμες έκτυπες νευρώσεις, τυμπανοειδής έσω γαστροκνήμιος μυς και πρόσθιος κνημιαίος μυς με γωνιώδη ράχη ). Μία αλυσοδεμένη ένταση και ένας διαστελλόμενος μυϊκός παλμός που αναζητά εκτόνωση διαμέσου της πολεμικής δράσης. Η στερέωση των περικνημίδων στην θέση τους πραγματοποιείται με την φυσική πλευρική πίεση που ασκούν τα μεταλλικά τοιχώματα τους πάνω στον σάρκινο ιστό των κνημών. Εσωτερικά φέρουν μόνιμα στερεωμένη παχιά επίστρωση υφάσματος για την αποφυγή τραυματισμών και εγκαυμάτων των κάτω άκρων κατά την εφαρμογή τους. Το χείλος των τοιχωμάτων σε όλη την περίμετρο τους έχει καλυφθεί με δέρμα πορφυρού χρώματος το οποίο έχει συρραφεί με κλωστή απευθείας πάνω στο μέταλλο διαμέσου περιμετρικών οπών . Ένας ανεξάρτητος δερμάτινος δακτύλιος προσαρμοσμένος με κορδόνια στο κάτω μέρος της κνήμης λειτουργεί ως επιπλέον σταθεροποιητής της περικνημίδας καθώς αποτρέπει την κάθετη διολίσθηση της λόγω βαρύτητας.

Οι περικνημίδες της συγκεκριμένης τυπολογίας αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικότερα τεχνουργήματα της Ελληνικής καλλιτεχνικής και στρατιωτικής τεχνολογίας. Πρέπει να θεωρούνται εξ’ ολοκλήρου Ελληνική εφεύρεση καθώς παρόμοια εξαρτήματα δεν είχαν χρησιμοποιηθεί από άλλους προγενέστερους και σύγχρονους πολιτισμούς (π.χ Ασσυρίους , Πέρσες , Μεσοποτάμιους , Αιγυπτίους). Το βασικό στοιχείο το οποίο ερέθισε την καλλιτεχνική και τεχνολογική ευφυΐα των Ελλήνων της Αρχαϊκής περιόδου θα πρέπει να αναζητηθεί στην σφαίρα της αισθητικής και όχι της πρακτικότητας. Εδώ η πρόκληση ήταν η παραγωγή ενός αμυντικού οπλισμού για τα κάτω άκρα που να μιμείται την ανδρική ανατομία με σκοπό την δημιουργία ενός μεγαλύτερου συνόλου που όταν φοριέται από τον πολεμιστή να προσδίδει σε αυτόν την εικόνα ενός μυώδους μπρούτζινου υπεράνθρωπου. Η κατασκευή περικνημίδων ικανών να αντιγράφουν την διάπλαση της ανδρικής κνήμης χρησιμοποιώντας μονάχα ένα φύλλο μπρούτζου είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα σε επίπεδο σύλληψης και πραγματοποίησης. Αν συνυπολογίσουμε την ικανότητα της περικνημίδας αυτού του τύπου να ενθυλακώνει και να προστατεύει αποτελεσματικά τα 2/3 της κνήμης χωρίς ανάγκη υπάρξεως κορδονιών τότε είμαστε μπροστά σε ένα μοναδικό τεχνούργημα άρρητα συνδεδεμένο με την περίοδο των Πόλεων-Κρατών της Ελληνικής ιστορίας (8-5ος αιώνας π.Χ ).