Blog
Ετήσια έκθεση θωράκων στο ιστορικό κτήριο του Πρώτου Δημοτικού Σχολείου Σπάτων (Αδαμάντιου Κοραή 2 & Βύρωνος, Σπάτα Αττικής.ΤΚ 19004).Η έκθεση περιλαμβάνει τρία αντίγραφα μυωδών θωράκων από την Μεγάλη Ελλάδα (Magna Graecia) και έναν δερματοθώρακα βασισμένο σε απεικονίσεις οπλιτών από Αττικά ερυθρόμορφα Αγγεία του 5ου π.Χ αιώνα.Η έκθεση θα είναι ανοιχτή κάθε Κυριακή 12-2 μμ.
Η καλλιτεχνική σύγχρονη απόδοση της Μυκηναϊκής πανοπλίας των “Δενδρών” (η αυθεντική κατασκευάστηκε γύρω στο 1450π.Χ από Αργολικό εργαστήριο, σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου) παραχωρήθηκε ως δάνειο στο Γερμανικό Μουσείο “Osnabrücker Land Museum & Park Kalkriese” στο Τευτομβούργιο Δρυμό. Αποτελεί συστατικό μέρος της πολύ ενδιαφέρουσας εκθέσεως "Τod eines Legionars"η οποία θα διαρκέσει από τον Ιούνιο 2023 μέχρι τον Νοέμβριο 2023.
Πληροφορίες για την έκθεση
www.kalkriese-varusschlacht.de/
Επισκεφθείτε την ετήσια έκθεση του καλλιτέχνη Δημητρίου Κατσίκη “ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ” στο “Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κοτσανά” (Πινδάρου 6& Ακαδημίας, Αθήνα). Τηλέφωνο κρατήσεων: 211 4110044
Η έννοια του χρόνου στην Εβραϊκή σκέψη, αν και απροσδιόριστο μέγεθος (Έζρας 10,13: «ο χρόνος είναι βροχή»), χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη δυναμική η οποία κατά κοινή ομολογία εξέλειπε από τον Εθνικό κόσμο.
Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη Ελληνική Μουσειολογία που πραγματοποιείται μία τέτοιου είδους συνέργεια.
Πολύ συχνά προκύπτει το ερώτημα για το κατά πόσο η επιλογή ενός ολομεταλλικού θώρακα (αρθρωτού ή μη) κρίνεται καταλληλότερη σε σύγκριση με έναν οργανικό θώρακα (σύνθετου ή μη) και δευτερευόντως, ποιος από τους δύο αυτούς τρόπους θωράκισης ήταν πιο προσφιλής στους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τον 15o μέχρι τον 5ο π.Χ αιώνα.
Οι κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές δομές και απαγορεύσεις της Αρχαιότητας και των μέσων χρόνων δεν άφηναν περιθώρια για την αυτόνομη ανάπτυξη της στατιστικής επιστήμης και την εφαρμογή της στον δημογραφικό τομέα.
Υπάρχουν πολλές ονομασίες για τον εμπρηστικό μηχανισμό των Βυζαντινών προερχόμενες από το λεξιλόγιο των φυλών (Βούλγαροι, Άραβες, Ρώσοι) που κατά περιόδους γνώρισαν την επεργειά του, «θαλάσσιο πυρ», «υγρό πυρ», «τεχνητό πυρ», «κατασκευασμένο πυρ».
Μετά την οριστική ήττα των στρατευμάτων του Αυγούστου Λικίνιου το 324 μ.Χ (μάχη της Χρυσούπολης) από τα στρατεύματα του Μ.Κωνσταντίνου ο δρόμος για την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού ήταν ανοιχτός.
Ο Ελληνικός και ο Ελληνιστικός κόσμος της Αρχαιότητας ήταν στηριγμένος στην ύπαρξη και την λειτουργία των πόλεων. Οι Ελληνικές πόλεις ήταν ανοιχτά αστικά συγκροτήματα με προκαθορισμένα ρυμοτομικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένα κτιριακά σημεία αναφοράς τα οποία ήταν αναπόσπαστα κομμάτια της.
Η στρατιωτική ισχύς της Ρώμης εξ’ αρχής στηρίζονταν στο βαρύ πεζικό, μία παράδοση που ξεκινά από τον νεoτερισμό της οπλιτική φάλαγγα των Ελλήνων προς το τέλος των αρχαϊκών χρόνων.
Το Γυμνάσιο μαζί με τα άλλα δημόσια κτήρια π.χ Βουλευτήριο, Θέατρο, Στάδιο κλπ. αποτελούσε ένα από τα βασικά διακριτά σημεία αναφοράς στην πολεοδομία της Ελληνικής Πόλεως.
Η Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης.
Πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει τον Ανατολικό χαρακτήρα του Βυζαντίου, τονίζοντας πως το κρατικό και πολιτισμικό περιεχόμενο του εμπνέεται άμεσα από Ασιατικά πρότυπα και πως κάθε ιστορική σύνδεση του με το Ελληνορωμαϊκό παρελθόν είναι αποκομμένη.
Η σφαγή ταύρων για λατρευτικούς σκοπούς χάνεται στην αρχαιότητα. Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια πότε και που ξεκινά η πρακτική αυτή μιας και σε όλους τους λαούς της Μεσογείου η συμμετοχή των ζώων αυτών στα λατρευτικά δρώμενα ήταν δημοφιλής και αρχαία.
Από τα μέσα του πρώτου π.Χ αιώνα κάνει δυναμικά την εμφάνιση της μία λογοτεχνική παραγωγή προερχόμενη από την Ελληνιστική ανατολή, η οποία προπαγανδίζει την λήξη της παντοδυναμίας της Ρώμης και γενικότερα εστιάζει στην εσχατολογική θεώρηση της ιστορίας.
Ως αρχική κοιτίδα της λατρείας του Μίθρα θεωρούνται τα οροπέδια της Περσίας. Ο Μίθρας συντασσόμενος στο πλευρό του Άχουρα Μάζδα του ανώτερου θεού του Καλού αντιμάχεται τις δυνάμεις του σκότους οι οποίες αντιπροσωπεύονται από τον καταστροφέα θεό Αριμάν.
Ο εφοδιασμός της Ρωμαϊκής πολεμικής μηχανής διέφερε τόσο από εποχή σε εποχή αλλά και από περίπτωση σε περίπτωση.
Στην Ελληνική εικαστική τέχνη των Κλασσικών χρόνων, οι πολεμικοί θεοί αν και εμφανίζονται να κρατούν το πολεμικό οπλισμό της εποχής η συνολική τους εμφάνιση δεν αφήνεται να απορροφηθεί σε καθημερινά ανθρώπινα πολεμικά μοτίβα.
Όπως κάθε άλλη αυτοκρατορική πόλη του τέταρτου αιώνα έτσι και η Κωνσταντινούπολη διέθετε μεγαλοπρεπή Ιππόδρομο. Η σημασία του Ιπποδρόμου ήδη από την εποχή των Διαδόχων είχε αναβαθμιστεί αντιπροσωπεύοντας την επικρατούσα τάση της εν λόγω περιόδου για μαζική έκφραση και εκτόνωση.
Σε γενικές γραμμές είναι μάλλον άστοχο να προσπαθήσει κάποιος να συγκρίνει τις σημερινές μυστικές υπηρεσίες με αυτές του Ελληνορωμαϊκού κόσμου τόσο σε επίπεδο δομής, οργάνωσης και χρηματοδότησης.
Η μετακίνηση γηγενών πληθυσμών ως μέτρο πρόληψης και καταστολής ή γενικότερα ως μέτρο που εξυπηρετεί την κρατική ασφάλεια εμφανίζεται από νωρίς στο ιστορικό γίγνεσθαι π.χ εξαναγκασμένες μετακινήσεις Εβραίων στην Βαβυλώνα.
Σε γενικές γραμμές δύο ήταν οι κυρίαρχες γλώσσες στον Ελληνορωμαϊκό κόσμο, η Λατινική στην Δύση και η Ελληνική στην Ανατολή η εξάπλωση και η διατήρηση των οποίων επηρεάστηκε από ποικίλους ιστορικούς παράγοντες.
Λόγω των πολλαπλών καταστροφών και ανακατασκευών διαμέσου των αιώνων που έχουν συμβεί στον χώρο του Ναού της Αναστάσεως η ακριβής του αρχική μορφή παραμένει μέχρι σήμερα ένα αρχαιολογικό αίνιγμα.
Ο Μάρκος Αυρήλιος (Marcus Aurelius Antoninus) κυβέρνησε ως Αυτοκράτορας της Ρώμης από το 161 μέχρι το θάνατο του το 180 μ.Χ. Στην ηλικία των τριών ετών ο πατέρας του Marcus Annius Verus πεθαίνει (124 μ.Χ) και παραμένει υπό την προστασία της μητέρας του Domitia Lucilla επίσης από αξιοσέβαστη γενεά πλούσιων Ρωμαίων αριστοκρατών.
Ομολογουμένως, υπάρχει επιστημονικό κενό όσο αφορά τα περί πολέμου της Ελληνικής προ-βιομηχανικής ιστορίας. Ο κύριος λόγος είναι η αποσπασματική φύση των φιλολογικών και αρχαιολογικών στοιχείων που διαθέτουμε σήμερα τα οποία προφανώς αδυνατούν να καλύψουν κάθε πτυχή των πολεμικών δρώμενων της μακραίωνης Ελληνικής ιστορίας.
Το χάσιμο των Βυζαντινών κτήσεων της Μ.Ασίας, μίας περιοχής ενσωματωμένης για αιώνες στην Ελληνιστική, Ρωμαϊκή και μετέπειτα Βυζαντινή σφαίρα επιρροής δεν ήταν παρά η φυσική κατάληξη της πολιτικής κρίσης που επικράτησε στην Αυτοκρατορία από τα μέσα του 11ου αιώνα μέχρι το τέλος.
Η κατάληψη του θρόνού της Αυτοκρατορίας από τον σφετεριστή Φωκά το 602 μ.Χ και η δολοφονία του προκατόχου Αυτοκράτορα Μαυρίκιου (582–602) είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την αντίδραση του Σασσανίδη Βασιλέα Χοσρόη II (590 - 628 ) ο οποίος κινήθηκε στρατιωτικά εναντίον του νέου Αυτοκράτορα με σκοπό να εκδικηθεί τον χαμό του ευεργέτη του Μαυρίκιου.
Η καταγωγή της Οθωμανικής Δυναστείας παραμένει ακόμα και σήμερα ένα ιστορικό μυστήριο. Δεν υπάρχουν επαρκή ιστορικά στοιχεία τα οποία να περιγράφουν την πορεία των πρώτων Οθωμανών με σαφήνεια.
Η Ρωμαϊκή Βασιλική όπως μαρτυρά το όνομα της είχε επηρεασθεί από Ελληνικά αρχιτεκτονικά πρότυπα, την Στοά και το Μέγαρο.
Η καταγωγή της σάρισας και η οριστική υιοθέτηση της από τον Μακεδονικό στρατό παραμένει προς στιγμή θολή και παρουσιάζει πολλά ιστορικά κενά. Πολλοί ιστορικοί και ερευνητές χρησιμοποιώντας τον μετέπειτα στρατό του Μ.Αλεξάνδρου ως παράδειγμα σχηματίζουν μία ανάλογη εικόνα και για τον στρατό του πατέρα του Φιλίππου ΄Β πράγμα το οποίο δημιουργεί πολλές λανθασμένες εντυπώσεις.
Η ιδιαίτερη φύση της αυτοκρατορικής λατρείας εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παραμένει σε πολλές εκφάνσεις της ένα μυστήριο. Η πολυπλοκότητα του ζητήματος οφείλεται στις διαφορετικές και χρονικά μεταβαλλόμενες αντιλήψεις που διατηρούσαν ανομοιογενής κοινωνικές ομάδες μέσα στα όρια της Αυτοκρατορίας για την εικόνα των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων.
Δύο πολύ κοινότυπες ερωτήσεις που ανακύπτουν σε ένα σημερινό ανυποψίαστο πολίτη που αντικρίζει μπροστά του ένα σύνολο πανοπλίας είναι «Μα πως άντεχαν να τα φορούν αυτά;» ή «πόσα κιλά ανέρχεται το συνολικό βάρος;».
Η κολώνα του Τραϊανού ολοκληρώθηκε το 113 μ.Χ και κατασκευάστηκε ως μνημείο στρατιωτικού θριάμβου για να τιμήσει τις νικηφόρες εκστρατείες του Τραϊνού και του στρατού του στην περιοχή του Δούναβη κατά την διάρκεια των Δακικών πολέμων (101-106 μ.Χ). Βρίσκεται ανάμεσα στην Ούλπια Βασιλική (Ulpia Basilica) και στον ναό του Τραϊανού (Templum Divi Traiani) ενώ διχοτομεί […]
Η άρση βαρών στην αρχαιότητα εντάσσονταν στο γενικότερο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεταξύ των Ελλήνων, ενός πρωτόγνωρου και μοναδικού ανταγωνισμού για τα δεδομένα της εποχής που αποσκοπούσε σε μεγαλύτερες επιδόσεις, στο ξεπέρασμα του εαυτού και σε ηρωικά κατορθώματα. Λόγω έλλειψης αξιόπιστων αρχαιολογικών ευρημάτων λίγα είναι γνωστά για την διαδικασία άρσης βαρών στην Κλασσική αρχαιότητα. Η λεπτομερής […]
Το 1977 η αρχαιολογική σκαπάνη υπό την επίβλεψη του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου έφερε στο φως τους βασιλικούς Μακεδονικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας στην Βεργίνα , ανάμεσα τους ο σημαντικότερος ήταν εκείνος του Φιλίππου Β' (359-336 π.Χ.).
Η πανοπλία των «Δενδρών» είναι ένα από τα αντικείμενα που ευρέθησαν στον τάφο νούμερο 12 στο Μυκηναϊκό νεκροταφείο που εντοπίστηκε αρχικά από την Σουηδική αρχαιολογική αποστολή το έτος 1926 στο σημερινό χωρίο Δένδρα της Αργολίδας (Mιδέα).
Στo πλαίσιο του προγράμματος Μορφωτικών Εκδηλώσεων "Επιστήμης – Κοινωνίας - E΄ Κύκλος" με θέμα "Ο Πόλεμος στους χρόνους του Βυζάντιου" που πραγματοποιήθηκε στις 01 -29 Μαϊου 2011, υπό την οργάνωση του Ινστιτούτου Βυζαντινών Ερευνών (ΙΒΕ).
Στις 15 Ιουνίου 2014 με πρωτοβουλία του Βυζαντινολόγου Βαγγέλη Νικολάου προέδρου του Συλλόγου Ρουμελιωτών Νέου Ηρακλείου πραγματοποιήθηκε ημερίδα αφιερωμένη στα 1100 χρόνια ιστορίας του Βυζαντίου
Τρία ανακατασκευασμένα Βυζαντινά "Κλιβάνια" φυσικού μεγέθους από την ιδιωτική συλλογή του Δημητρίου Κατσίκη φιλοξενούνται ως εκθέματα σε αίθουσα του Μουσείου Dumbarton Oaks Museum and Research Library στην Ουάσινγκτον.
Η έννοια του Imperium Romanum είναι πολυδιάστατη με πολλές λεπτές αποχρώσεις. Το Imperium αναφέρεται σε μία ανώτερη οργανωτική δύναμη δοσμένη από μία ουράνια Αρχή που έχει σαν σκοπό την εγκαθίδρυση μίας επίγειας τάξης.
Τα αυτόματα, όπως αποκαλύπτει το ονομά τους ήταν κατασκευές διαφόρων τύπων και σχημάτων που εκτελούσαν προγραματισμένες μηχανικές κινήσεις από μόνα τους, ύστερα από εντολή ενεργοποίησης των κατόχων τους.
Η έννοια της οικονομίας στον αρχαίο κόσμο ήταν σαφώς διαφορετική από την σημερινή. Ο πιο σημαντικός παράγοντας κινητοποίησης παραγωγικών δυνάμεων ήταν ο πόλεμος.
