Mυώδης θώρακας του “Ηρακλέως”

O θώρακας είναι εμπνευσμένος από το διάσημο άγαλμα του “Ηρακλή του Farnese” (Farnese Hercules) το οποίο ανασκάφτηκε στα Λουτρά του Καρακάλλα στην Ρώμη και χρονολογείται περίπου στο 216 μ.Χ ενώ αποδίδεται στον Έλληνα γλύπτη Γλύκων. Αποτελεί μαρμάρινο αντίγραφο αρχαιότερου μπρούτζινου αγάλματος της Κλασσικής Περιόδου που αποδίδεται στον ίδιο τον Λύσιππο ή σε κάποιον από τους μαθητές του.Το μαρμάρινο άγαλμα ήρθε στο φως ξανά το 1546 και σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό  Μουσείο της Νάπολης ( Museo Archeologico Nazionale).Αναπαριστά τον Ηρακλή να φέρει στο δεξί του χέρι, πίσω από την πλάτη του, τα μήλα των Εσπερίδων και  τυπικά να ολοκληρώνει και τον τελευταίο από τους 12 άθλους του. 

Το άγαλμα είναι υπερμεγέθη, με ύψος να φτάνει τα 3.17 μέτρα.Χαρακτηρίζεται από έντονη μυϊκότητα, γεγονός που αντανακλά την σωματική ρώμη και την υπεράνθρωπη δύναμη του Ήρωα. Όλοι οι μύες διακρίνονται για την ευρωστία τους,το σχήμα  και το μέγεθός τους.

Ο ανατομία του μυώδους θώρακα προσπαθεί να μεταφέρει τα βασικά ανατομικά στοιχεία του κορμού του Ηρακλή  στα μπρούτζινα ελάσματα ύστερα από ενδελεχής μελέτη και εκατοντάδες ώρες “εν θερμώ” σφυρηλάτησης. Ο θώρακας αποτελείται από το εμπρόσθιο και το οπίσθιο τμήμα των οποίων η συναρμογή επιτυγχάνεται με έξι ζεύγη μεντεσέδων (“στροφέων”), τέσσερα ζεύγη στις υπομασχάλιες περιοχές και  δύο ζεύγη στην περιοχή των ώμων.Φέρει όλα τα στοιχεία ανατομίας ενός στιβαρού ανδρικού σώματος :μυώδεις θωρακικούς μύες, σαρκώδεις μετωπικούς και πλάγιους κοιλιακούς και έντονες “Απολλώνιες απολήξεις”. Το ραχιαίο ημιθωράκιο χαρακτηρίζεται και αυτό από ισχυρή μυϊκότητα και την σιγμοειδή ανάπτυξη.Οι θηλές είναι από χυτό ασήμι.Το εσωτερικό του θώρακα είναι επενδεδυμένο με λευκή προβιά προβάτου.   

Ένα έργο που περικλείει τις αξίες της παραδοσιακής Ελληνικής χαλκοπλαστικής τέχνης. αφιερωμένο σε έναν από τους πιο κεντρικούς ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας που συνεχίζει να εμπνέει γενιές Ελλήνων και μη.