Αρχαίες Ελληνικές Πανοπλίες
Μυώδης Θώρακας
5ος - 1ος π.Χ. αιώνας
Μυώδης θώρακας κατασκευασμένος από σφυρηλατημένο έλασμα μπρούτζο 1,5 χιλιοστών. Αποτελείται από δύο μέρη, το εμπρόσθιο θωρακικό τμήμα και το ραχιαίο οπίσθιο τμήμα. Το εμπρόσθιο έλασμα αντιγράφει σε υπερθετικό βαθμό την ανδρική μυώδη ανατομία , στήθος , κοιλιακούς και εξογκωμένη Linea Alba ενώ το οπίσθιο σχηματίζει την σιγμοειδή καμπύλη της πλάτης και τον μυώδη όγκο της ωμοπλάτης.
Στα άκρα των ανοιγμάτων των χεριών έχει πραγματοποιηθεί πλήρης γύρισμα του μετάλλου (folding) ενώ στην περιοχή του λαιμού ένα έντονο γύρισμα προς τα έξω. Σκοπός των εν λόγω γυρισμάτων είναι η ενδυνάμωση της μηχανικής αντοχής των ελασμάτων καθώς και η αποφυγή εκδορών του σώματος από την τριβή/επαφή με τα άκρα του μετάλλου. Στο κάτω άκρο του εμπρόσθιου θωρακίου έχει συρραφτεί ένα δερμάτινο διακοσμητικό στοιχείο, το «κυμάτιον» χαρακτηριστικό γνώρισμα των πανοπλιών αυτού του τύπου.
Τα δύο τμήματα ασφαλίζουν με ένα σύστημα έξι ζευγαριών δερμάτινων λουριών /μπρούτζινων αγκραφών. Οι αγκράφες είναι αντίγραφα αρχαιολογικού ευρήματος του 5ου π.Χ αιώνα. Σε κάθε υπομασχάλια πλευρά υπάρχουν δύο ζεύγη αγκραφών και από ένα ζεύγος αριστερά και δεξιά του λαιμού. Τα δερμάτινα λουριά της περιοχής του λαιμού συγκρατούνται στην θέση τους με τέσσερα πριτσίνια με μπρούτζινες ευμεγέθεις κεφαλές που φέρουν τις μορφές κριών ως διάκοσμο. Η ασφάλιση των δύο ελασμάτων δεν είναι σταθερή, καθώς το σύστημα λουριών προσδίδει μια μικρή κινητικότητα των δύο πλευρών.
Εσωτερικά, και τα δύο ελάσματα φέρουν παχιά επένδυση από μαλλί και από ύφασμα για αποφυγή εκδορών και εγκαυμάτων από την απευθείας επαφή του σώματος με τα μπρούτζινα ελάσματα. Στην περιοχή των ώμων έχουν τοποθετηθεί παχιές βάτες από ύφασμα για αποτελεσματικότερη εφαρμογή.
Οι θηλές είναι ένθετες κατασκευασμένες από χυτό μπρούτζο και έχουν τοποθετηθεί στην θέση τους με απευθείας πριτσίνωμα στην εσωτερική πλευρά τους. Οι ένθετες θηλές στους θώρακες αυτής της τυπολογίας ήταν σύνηθες φαινόμενο, εξυπηρετούσαν καθαρά αισθητικούς λόγους.